पाहिलं तुला ज्यादिवशी
झालो तुझा दिवाना,
काय झाली माझी हालत
तुम्ही जरा पहा ना...!
काय झाला हो कहर,
जेव्हा भिडली ही नजर !
एक ह्रदय होते साधे,
ते राहिले ना माझे...!!!
अचानक एके दिवशी
आली ती मजपाशी,
"होशील का मित्र माझा?"
म्हणुनी लाजली जराशी
होकार देऊनी तिजला
आलो मी माझ्या घरला,
न अन्न-पाणी काही
मी ध्यास तिचा धरला...!!!
होई मग रोज भेटी
जिव माझा तिच्यात जडला,
'सांगू कसे तिला हे?'
हा प्रश्न मला पडला
प्रितीच्या नावेला आता
उफान मोठा चढला...!
सांगणार आज सगले
मी हे मग ठरविले,
'नाही' म्हणेल म्हणुनी
मनाने मज अडविले...
सोडुनी गेली जग हे
कळले अचानक मजला,
दिवा हा कसा रे
इतक्यात असा विझला...
कळता क्षणीच माझ्या
बसला मनास चटका,
असा कसा अचानक
झाला दगाफटका...
सांगणार होतो 'प्रीती'
हात घेउनी तुझा हाती,
सांगेन म्हणता म्हणता
सगलेच उरले बाकी....!!!
- -
केवल
माझी भूमिका, माझा लढा!
ब्लोग वर शोधा
सांगेन म्हणता म्हणता...!!!
Posted by
GSJ
on Tuesday, September 29, 2009
Labels:
Marathi kavita
No comments:
Post a Comment