तुला एकदा तरी पहायच होतं!!!

लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदा तरी पहायच होत
वधूचं ते सुन्दर रुप मनामध्धे जपायचं होत
जाशील तिथे सुखि रहा एवढच फक्त सांगायच होत!!

आयुष्यातले चार क्षण सोबत आपण जगलो होतो
कधी हसत कधी रडत सोबत आपण चाललो होतो
ते क्षण आता विसरूण जा एवढच फक्त सांगायच होत
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदा तरी पहायच होत!!

आठवतं का? झाडाखाली रोज आपण भेटायचो
आयूष्याचे सुन्दर स्वप्न सोबत आपण रंगवायचो
ते स्वप्न सगळे पुसून टाक एवढच फक्त सांगायच होतं
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदातरी पहायंच होतं!!

आठवतं का? तुला तू नेहमीच रुसायचीस
मी विनोद करताच खळखळून हसयचीस्
अस रुसनं आता सोडुन दे एवढच फक्त सांगायच होतं
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदातरी पहायंच होतं!!

नेहमीच प्रेमाने तू रजा माला म्हनायचीस
आपण दोघे रजा रानी हेच गीत गायचीस्
हा रजा आता वीसरुन जा एवढच फक्त सांगायच होतं
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदातरी पहायंच होतं!!

भेट्लो नाहीं तुला तर दिवसभर रडायचीस्
रडतना सुद्धा तू कीती सुन्दर दीसायचीस
असं रुसन आता सोडून दे एवढच फक्त सांगायच होतं
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदातरी पहायंच होतं!!

समूद्राकाठी फिरन्याचा नेहेमीच हट्ट करायचीस
किनार्यावर रेतीमध्धे लहान होवून खेळायचीस्
असे हट्ट आता सोडून डे एवढच फक्त सांगायच होतं
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदातरी पहायंच होतं!!

खांद्यावरती डोक थेवून तासन तास बसायचीस्
माझ्याकडे बघून मग लटकच हसायचीस
ते क्षण आता विसरूण जा एवढच फक्त सांगायच होत
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदा तरी पहायच होत!!

आज तू पत्नी झालीस उद्या तू आई होशील
हळूहळू नवी नाती आता तू गुंफ़त जाशील
संसारात स्वतहाला रमवून घे एवढच फक्त सांगायच होत
लग्नाच्या त्या मांडवात तुला एकदा तरी पहायच होत!!
Author: Unknown
Posted by AmeyJah at 2:39 AM 0 comments
Labels: मराठी कविता- Marathi Kavita
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

कवितेला कांद्यासारखं सोलायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

लहानपणी सगळीकडे बिंधास्त रांगायचं असतं
दात नसलेतरी सगळं हळूहळू चाखायचं असतं
मोठ्यांनाही आपल्यासारखं लहान करायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

माणसाने थोडं वेड्यासारखं वागायचं असतं
कधी-कधी स्वत:शीच बोलायचं असतं
आरशापुढे एकांतात नाचायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

तिच्या हातात हात देऊन चालायचं असतं
तिच्या बरोबर पावसात चिंब भिजायचं असतं
तिच्या फालतू विनोदावर, खो-खो हसायचं असतं
ती लाजली की आपण खुलायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

तिच्या बरोबर घर उभारायचं असतं
ते दोघांच्या विश्वासाने चालवायचं असतं
लग्नानंतरही हळू-हळू प्रेम करायचं असतं
तिच्या बरोबर संसारात सुख शोधायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

माणसाने हे जीवन मजेत जगायचं असतं
जगाला फार धक्का न लावता मरायचं असतं
आयुष्यात सगळं एकदा करून पहायचं असतं
कवितेला चाल नसली तरी डोलायचं असतं

Author: Unknown