हे सुगंधाचे निघाले काफिले!
मी असे हृदयात कोणा स्थापिले?
रुक्ष रस्ता एवढा नव्हता कधी!
ओळखीचे झाड कोठे राहिले?
रोज तो सुंदर गुन्हा मज खुणवितो,
पण व्रताने, हाय! मजला शापिले!
पाहुनी माझी भरारी आजची,
का नभाने पंख माझे कापिले?
होऊनी मी माळ फेसाची सदा,
ह्या किनाऱ्यासी स्वत:ला वाहिले!
माझी भूमिका, माझा लढा!
ब्लोग वर शोधा
हे सुगंधाचे निघाले काफिले!
Posted by
GSJ
on Tuesday, September 22, 2009
Labels:
Marathi kavita,
मानस६
No comments:
Post a Comment